Kutsal Kitap’ın Kısa Tarihi

Çarmıhın Önceden Bildirilmesi

Petrus’un Filipus Sezariyesi’ndeki beyanı, İsa’nın Petrus’a bereketleneceğini söylediği imanın zaferiydi. Tanrı’nın vahyiyle Petrus, İsa’nın krallık onurunu geri çevirmesiyle yaşadığı hayal kırıklığını aşabildi. Fakat bir sonraki iman sınaması yakında gelecekti.

Matta 16:21–28 ve Paralel Bölülmler

Petrus’un İsa’nın Mesih olduğunu bilmesinden sonra, Rabbimiz öğrencilerine Mesihliğinin ne anlama geldiğini daha fazla öğretmeye başladı (Matta 16:21–28 ve paralel bölümler). Mesihliğin, dünyevi anlamda onurlandırılmak ve Celile’deki alçakgönüllü yaşam tarzını sürdürmek değil, ancak ölüm acısı çekmek olduğunu söyledi. Bu öğreti Petrus’un kaldırabileceğinden fazlaydı. Petrus, “Tanrı korusun, ya Rab! Senin başına asla böyle bir şey gelmeyecek!” dedi. Tanrı’nın iradesine karşı böylesine bir isyanda İsa, gökten gelen bir sesin O’nun Mesih olduğunu ilan ettikten hemen sonra gelen denenmeyi –Mesihlikten gelen gücü kendi dünyevi görkemi için kullanması ile ilgili– fark etti. Ve her zaman olduğu gibi denenmeyi aşmayı başardı. İsa, “Çekil önümden, Şeytan!” dedi, “Bana engel oluyorsun. Düşüncelerin Tanrı’ya değil, insana özgüdür.”

Böylece İsa bizler uğruna bu dünyaya gelme amacıyla, acı çekme yolunda ilerlemeye hazırdı. Ve gerçek öğrencilerini de, kendisini bu yolda takip etmeleri üzere çağırdı. Fakat tüm acının sonunda, Petrus’un görmüş olduğu yüce görkemden daha yücesi gelecekti ve hemen o anda, görkem harika bir biçimde önceden anlaşılır oldu.

Matta 17:1–13 ve Paralel Bölümler

Filipus Sezariyesi’ndeki olaydan altı gün sonra, Rabbimiz üç yakın öğrencisi; Petrus, Yakup ve Yuhanna’yı yanına alıp yüksek bir dağa çıktı — kuşkusuz azametli Hermon Dağı’nın yamaçlarına çıkmışlardı. O’nun görünümü, onların gözü önünde değişti (Matta 17:1–13 ve paralel bölümler); “Yüzü güneş gibi parladı, giysileri ışık gibi bembeyaz oldu.” Yanında Musa ve İlyas belirdi, O’nunla konuşuyorlardı. Ve konuştukları konu o an için biraz tuhaftı. İsa’nın Krallık görkemlerinden değil, O’nu Yeruşalim’de bekleyen “ayrılışından” konuşuyorlardı (Luka 9:31). “Ayrılıştan” kasıt sadece diriliş ve göğe alınış değil, ancak aynı zamanda çarmıha geriliştir. Görünümünün değişmesindeki parlayan ışık bile çarmıha işaret ediyordu.

Matta 17:14–20 ve Paralel Bölümler

Dağdaki görkemli deneyimden sonra, Rabbimiz hemen insan mutsuzluğunun ölçüsüzlüğü ile karşılaştı (Matta 17:14–20 ve paralel bölümler). Fakat ani değişim karşısında afallamadı. Dağdan inerken, aşağıda, “yere düşüren ve ağzından köpükler saçtıran” cine tutsak bir erkek çocuğunu gördü. Görkem değişimindeki parlamanın aksine, buradaki görüntü son derece can sıkıcıydı. Çocuğun durumundan daha teşvik kırıcı olan şey ise öğrencilerin güçsüzlükleriydi. Cini kovmaya çalışsalar da, başarılı olamadılar; güçleri olmadığı için değil, imansızlıklarından dolayı başaramadılar. Çocuğun babasının da imanı eksikti. Adam, “İman ediyorum, imansızlığımı yenmeme yardım et!” dedi. İsa, onun ve öğrencilerinin imansızlığını yenmelerine yardım etti. Kötü ruhu azarladı ve çocuk iyileşti.

Bu sırada İsa bir kaç kez kendi ölümüyle ilgili peygamberliği tekrarladı. Golgota’daki trajedi, O’nun haberi olmaksızın gerçekleşmedi. Bizler uğruna bile bile ölüme gitti.

Matta 18:1–6 ve Paralel Bölümler

Çarmıhın gölgesinin yollarda olduğu bu derece önemli günlerde bile öğrenciler, karakterlerindeki ufak tefek şeyleri aşmayı başaramadılar. İsa onlara ölüme doğru gittiğini söylediğinde, Göklerin Krallığında hangisinin daha büyük olacağını kendi aralarında tartışmaya başladılar. Dolayısıyla Krallığın gerçek doğası fikrinden ne kadar uzak olduklarını göstermiş oldular. Eğer Krallık böyle adamların öncülüğünde gelişecekse, öncelikle onlarda değişimin olması gerekmektedir. O değişim, göreceğimiz üzere Pentikost gününde gerçekleşecektir. Fakat şimdi öğrencilerdeki ufak tefek şeylerle uğraşma ve dünyevi düşünce tarzı, Rabbin acılarını katlamıştı. Yeryüzündeki arkadaşlarıyla yakın ilişkiye rağmen ihtişamda onlardan üstündü.

Filipus Sezariyesi’nin yakınlarında gerçekleşen görünüm değişmesi ve benzer olaylardan sonra, Rabbimiz Celile’ye döndü. Ancak görünüşe göre Celile hizmeti kalıcı değildi. Yakında O’nun Samiriye’den geçerek, Yahudiye’de ve Şeria Irmağı’nın doğusundaki Perea isimli bölgede hizmet edeceğini göreceğiz. İsa’nın hizmetinin bu kısmı, Matta ve Markos’ta sonraki döneme dair önemli bilgiler verilse de, özellikle Luka ve Yuhanna Müjdelerinde kayda alınmıştır. Dönemin genel karakteristiği çarmıh beklentisiyle ilgilidir. İsa, yeryüzüne gelme amacını gerçekleştirmek üzere yüzünü Yeruşalim’e çevirmeliydi.

Luka 10:1–24; Yuhanna 5. Bölüm

Dönemin başlangıcında İsa yetmiş öğrencisini, ziyaret etmek istediği kentlere ve köylere halkı hazırlamaları için gönderdi. Yetmişler, İsa’nın gücünden bir şeylere sahiptiler; cinlerin onlara boyun eğdiklerini sevinçle bildiriyorlardı.

Aynı dönem boyunca İsa’nın tapınak şenliğinde, Yeruşalim’de olduğunu görüyoruz. Celile hizmeti döneminde bile İsa en az bir kere, Yahudi şöleni sırasında Yeruşalim’e gitmişti ve Beytesta havuzunun yanındaki adamı iyileştirmesiyle, kişiliğinin gerçek doğasını ve Baba Tanrı’yla olan ilişkisini ortaya koymuştu (Yuhanna 5. bölüm). Daha sonraki, yani şu an baktığımız dönemde, aynı öğreti devam etmektedir (7. ve 8. bölümler).

Matta 11:27 ve Paralel Bölümler

İsa’nın, kişiliğinin doğasını ortaya koyması ile ilgili gerçekler, özellikle Yuhanna Müjdesinde verilmektedir, ancak Yuhanna Müjdesinde tam olarak ortaya konulan şey tüm Sinoptik Müjdelerde belirtilmiştir ve bu gerçekler Matta 11:27 ve Luka 10:22’de, Yuhanna’da olduğu gibi apaçık biçimde aktarılmıştır. O’nun kendi öğretisine esasen, İsa’nın Baba Tanrı ile olan ilişkisi, dünyadaki herkesin Tanrı’yla olan ilişkisinden tamamen farklıdır. Rabbimiz, Tanrı olduğunu en açık biçimde beyan etmiştir. “Ben ve Baba biriz.” Tüm Müjdeler, Yuhanna Müjdesi de Sinoptik Müjdelerden geride kalmayarak, İsa’nın insanlığını tanıtırlar. Fakat aynı zamanda tüm Müjdeler, O’nun Tanrılığını da ortaya koyarlar. Müjde öğretisinin özetine göre O, “Tanrı ve insandır; tek kişide bulunan iki ayrı doğaya sahiptir.”