Kutsal Kitap’ın Kısa Tarihi

Son Yolculuklar

Yuhanna 9. Bölüm

Yirmi beşinci ders boyunca ele alınan İsa’nın hizmetinin son kısmı boyunca, İsa halka en güzel benzetmelerle seslendi. Onlardan birçoğu, İyi Samiriyeli ve Kaybolan Oğul gibi olanları, yalnızca Luka tarafından kayda alınmıştır. Aynı dönemde Yuhanna Müjdesinde bir önceki bölümde sözü edilenlerin üstüne, İsa’nın dikkate değer öğretisi de aktarılmıştır. Bu öğretinin bir kısmı, doğuştan kör olan adamın iyileştirilmesiyle başlamıştır (Yuhanna 9. bölüm). Şabat gününde gerçekleşmiş olan bu mucize Ferisiler tarafından ciddi itiraz ile karşılandı. Onlara cevaben Rabbimiz, koyun ağılına giren hırsız veya karşı karşıya kaldıkları ilk tehlikede koyunları bırakıp kaçan ücretli çobanlara benzer önderler ile koyunları uğruna canını vermek isteyen iyi çoban arasındaki farka işaret etti. İyi çoban, İsa’nın ta kendisiydi ve yakında kendi hayatını feda edecekti.

Yuhanna 11:1–53

Son olarak İsa’nın Yahudiye ve Perea’daki muhtelif yolculuklarından sonra Rabbimizin en göze çarpan mucizesi, Yeruşalim’in yakınlarındaki Beytanya isimli küçük bir köyde gerçekleşti (Yuhanna 11:1–44). Beytanya’da İsa; iyi tanıdığı Lazar isimli bir adam, kız kardeşleri Marta ve Meryem’le birlikte kalıyordu. İsa Perea’dayken Lazar hastalandı ve hastalığının sonucunda da öldü. Lazar’ın ölümünün dördüncü gününde, İsa Beytanya’ya geldi. Marta O’nu karşıladı; Meryem, kız kardeşi İsa’nın geldiğini söyleyinceye dek evde yas tutmaya devam etti. Sonra o da Rabbi karşılamaya gitti. İsa, onun ve arkadaşlarının kaybettikleri dostları için ağladıklarını görünce, onlarla birlikte ağladı. Ancak yalnızca aynı acıyı duymaya değil, aynı zamanda yardım etmeye de gücü vardı. Kız kardeşlerle mezara doğru gittiklerinde taşın kenara çekilmesini buyurdu, dua etti ve yüksek sesle, “Lazar, dışarı çık!” dedi. İsa’nın sözüyle ölü adam mezardan dışarı çıktı. İsa, ölüm ve mezarın Hâkimiydi.

Rabbimizin ölüyü diriltmesi ilk kez olmuyordu. Celile’deyken, Yair’in kızını ve Nain’deki dulun oğlunu diriltmişti. Fakat Lazar’ın diriltilmesi özellikle önemliydi; yalnızca Yuhanna Müjdesinde son derece etkili biçimde aktarıldığı için değil, ancak aynı zamanda Yeruşalim’deki badireyi hızlandırmaya yaradığı için önemliydi. Sadukiler ve Ferisiler artık harekete geçmişlerdi. İsa tarafından başlatılmış hareket, endişe verici oranlara ulaşmıştı. Eğer izin verilseydi, büyük tehlikelere neden olabilirdi. Romalılar bunu bir isyan olarak algılayıp Yahudi ulusunu yok edebilirlerdi ve bundan korkuluyordu. Yahudi önderler arasındaki bölünmüş gruplar, Celile’den gelmiş garip Peygambere karşı gittikçe daha fazla birleşiyorlardı.

Yuhanna 11:54

Kısa süreliğine badire ertelendi. Rabbimiz Yahudiye’den ayrılıp, Efrayim adı verilen yakındaki çöle gitti. Hayatının bu döneminde de O’nu Şeria’nın ötesinde Perea’da görüyoruz. Perea’da geçirdiği zamanlarda, Sinoptik Müjdelerin de içerdiği boşanma ile ilgili öğreti (Matta 19:3–12 ve paralel bölümler), genç zengin yöneticiye söylediği sözler (16–30. ayetler ve paralel bölümler) ve Üzüm Bağı benzetmesi (Matta 20:1–16) bulunmaktadır.

Luka 19:2–10

Ne var ki, çok geçmeden İsa son kez Yeruşalim’e gitti. Yolda, Şeria Vadisi’ndeki Eriha’dan geçerken, iki kör adamı iyileştirdi ve vergi görevlisi Zakkay’ın iman etmesini sağladı. Zakkay’ın iman etmesi İsa’nın yaptığı hizmete uygundu. Mesih’in döneminde vergi görevlileri diğer Yahudiler tarafından hep hor görülürdü. Onlar baskıcı Romalılar ile işbirliği yapıyorlardı ve şüphesiz birçoğu da insanları gasp ettiklerinden dolayı suçluydu. Özellikle Ferisiler onları, yasanın gerçek uygulayıcısının yakınlık kurmaması gereken en alt sınıf insan olarak görüyorlardı. Ancak İsa’nın kurtarış eyleminde sınır yoktu. Hiçbir günaha –ister vergi görevlisinin, isterse de Ferisi’nin olsun– göz yummuyordu. Fakat iman edecek olanları günahlarından kurtarmak istiyordu. Sağlamların değil, hastaların hekime ihtiyacı olduğunu söylemişti. İnsanoğlu, “kaybolanı arayıp kurtarmak için geldi.”

Yuhanna 11:55—12:1

Eriha’daki uzun süren uğraşlardan sonra, Rabbimiz nihayet Yeruşalim’den yaklaşık üç kilometre uzaklıktaki Beytanya köyüne, Fısıh’tan altın gün önce vardı. Çarmıha gerilene kadar kalan zaman boyunca İsa, her sabah kente girdi ve geceyi Beytanya köyünde geçirdi.

Matta 26:6–13 ve Paralel Bölümler

Beytanya’ya vardıktan kısa süre sonra İsa, cüzamlı Simun’un evinde sofrada otururken, Lazar’ın kız kardeşi Meryem tarafından başına yağ sürüldü (Matta 26:6–13; Markos 14:3–9; Yuhanna 12:2–8). Bu olay, bir süre önce günahkâr bir kadın tarafından İsa’nın başına yağ sürülmesiyle karıştırılmamalıdır (Luka 7:36–50). Öğrenciler israftan dolayı söylenmeye başladılar. O değerli yağın pahalıya satılabileceğini ve parasının yoksullara dağıtılabileceğini söylediler. Onikilerden biri olan Yahuda İskariot, bundan özel bir nedenden dolayı memnun değildi; onun yoksulları bahane etmesinin nedeni yalnızca açgözlülüğüydü. Para çantası Yahuda’daydı ve yağ satılırsa, parası çantaya konulacak ve böylece o da o paradan çalabilecekti. İster kötü amaçla yapılan, isterse de kadındaki doğru ruhu yanlış anlama sonucu doğan söylenme olsun, hepsi Rab tarafından azarlandı. İsa, kadının o güzel kokulu yağı gömülmeye hazırlamak için bedenine boşalttığını söyledi. Çarmıha gerilmeden hemen önce, gerçek öğrencilerin yakında ölecek olan Kurtarıcıya hissedilen sevginin taşkınlığından doğan eyleme karşı söylenecek vakitleri yoktu.

Matta 21:1–11 ve Paralel Bölümler

Beytanya’daki akşam yemeğinden sonraki gün, yani Yahudi Şabatından sonraki gün, Yahudilerin ilk bahar ayı olan Nisan ayının dokuzuncu günü, Rabbimiz Yeruşalim’e girdi (Matta 21:1–11 ve paralel bölümler). Girişi çok zaferliydi; İsa kalabalıklar tarafından Mesih, İsrail’in vaat edilmiş Kralı olarak kabul ediliyordu. Kente giriş biçimi bile Zekeriya 9:9 ayetindeki peygamberliğe uygundu. İsrail’in vaat edilmiş Kralı nihayet geldi. Kalabalıklar yola palmiye yaprakları sererek “Davut oğluna hozana!” diye haykırıyorlardı.